'wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen....'

.. en wellicht kunnen we iets voor elkaar betekenen...Dat zinnetje lees ik vaak.Maar eerlijk ik weet eigenlijk nooit precies wat je er nu mee bedoelt...Ik hou van échte gesprekken. Van mensen die weten wat ze willen en dat gewoon durven vragen.Maar “iets voor elkaar betekenen” klinkt als een verplicht nummertje.Alsof er alleen iets mogelijk is als er aan beide kanten meteen wat tegenover staat. Zo werk ik niet.Toen ik net begon met ondernemen, zette ik het standaard onder mijn connectieverzoeken.Ik merkte dat het een omzichtige manier van communiceren was.Een soort beleefde mist om niet te direct te hoeven zijn.Iets wat ik mijzelf inmiddels steeds verder afleer.Als jij iets van me nodig hebt – en ik kan helpen – dan doe ik dat graag.Omdat ik geloof in geven zonder meteen iets terug te verwachten.Pay it forward als vaste waarde in mijn bedrijf!En als ik iets nodig heb?Dan investeer ik. In tijd, aandacht, begeleiding.Omdat ik dat mezelf waard vind. En omdat ik ondertussen heel goed weet wat het mij kost als ik niet investeer. Daarom zul je mij ook nooit horen zeggen: Dank voor je advies, ik ga het zelf wel weer even proberen.Geloof ik niet in wederkerigheid? Zeker wel.Wederkerigheid is mooi als het vanzelf ontstaat.Maar het is geen voorwaarde.Dus wil je iets vragen? Vraag het gewoon!Hoe voelt dit voor jou?Warme groet,Annemarie