తడిసిన నేల - అనిల్

తడిసిన నేల:ముందు ఉన్న  సీట్లు ,   ఊతంగా పట్టుకు నడుస్తూ, బస్సులో  వెనకనించీ  ముందుకెళ్తున్నాడు రెడ్డి.లైట్లన్నీ ఆర్పేసున్నాయి బస్సులో. బస్సులో కూర్చున్న పది పన్నెండు మందీ, రక రకాల భంగిమల్లో,  నిద్రలో మునిగున్నారు. రోడ్డు మీద చిందుతున్న  వాన చినుకులు  హెడ్ లైట్ వెలుగు లో మెరుస్తున్నాయి. గతుకుల్లోంచీ బస్సు తనను తాను ఈడ్చుకుంటూ ముందుకెళ్తోంది. డ్రైవర్ సీట్ దాకా వచ్చి అడిగాడు, “కందుకూరు ఇంకా ఎంతసేపు ”?“ వానలు గదా …. రోడ్డుగూడా, బాగా దెబ్బతినుంది. ఓ మూడుగంటలు వేస్కో.“ అన్నాడు డ్రైవర్ , తల తిప్పకుండా.  వెనక్కి సీటు దగ్గరకొచ్చి  చూస్తే,  చిరంజీవి గాడు అంగుళం స్థలం కూడా మిగల్చకుండా  సీట్  అంతా ఆక్రమించి జోగుతున్నాడు.  మెల్లగా భుజం మీద తట్టాడు.  సగం కళ్ళు తెరిచి పక్కకు జరుగుతూ  అడిగాడు చిరంజీవి   -  “దగ్గరికొచ్చామా ’’ ?“ఇంకా మూడుగంటలంటున్నాడు  డ్రైవరు”“ బాగా లేటు అయ్యేట్టుంది.”  “చూద్దాం“ “మరీ లేటయితే, రిక్షాలూ అవీ వుంటాయంటావా” “ అదే ఆలోచిస్తున్నాను. ఈ టైములో ఇల్లు వెతకడం కూడా కొంచెం కష్టమే ”“వెతకడమేంది ,అడ్రస్ మన దగ్గర  లేదా “ అన్నాడు కళ్ళు  తెరిచి, పెద్దవిచేస్తూ  చిరంజీవి. “అంటే ,  ఏదో సాయినగర్ అని చెప్పినట్టు గుర్తు   ““ ఇప్పుడెలా?  ఇరుక్కుపోతామేమో ?”“ కందుకూరు మరీ పెద్ద వూరేమీ కాదు . చూద్దాం.  ” “వానేమో ఆగట్లేదు.  తుఫానో ఏందో ,  అన్నీ  చూసుకుని బయల్దేరాల్సింది. “ అటూ ఇటూ ఇబ్బందిగా కదుల్తూ అన్నాడు చిరంజీవి. “ ఇప్పుడు చాలా దూరం వచ్చేసాం కదా ?” “అవును ““ ఈ టైములో  వెనక్కెళ్ళడం తేలికా   , ముందుకెళ్ళడమా “ఏవీ మాట్లాడలేదు  చిరంజీవి. రెడ్డి  కిటికీలోంచి బయటికి  చూస్తూ అనుకున్నాడు. “ వీడెప్పుడూ ఇంతే. టెన్షన్తో పక్కవాణ్ణి చంపేస్తాడు.  అసలక్కడ మూర్తి  ఎలా వున్నాడో  ఏందో ”రామిరెడ్డి , చిరంజీవి , ఇద్దరూ చిన్నపట్నించీ ఒంగోల్లో ఒకే స్కూల్లో చదువుకున్నారు. రామిరెడ్డి వాళ్ళది పెద్ద వ్యవసాయ కుటుంబం. ఉలవపాడు ఆ చుట్టుపక్కల  మావిడి తోటలున్నాయి   వాళ్ళకి . చిరంజీవి నాన్నగారు  ఎల్ ఐ సీ  లో సీనియర్ పొసిషన్ లో  పనిచేస్తారు. ఒకడే సంతానం. చిరంజీవి, రెడ్డి , మూర్తితో పాటూ ఇంజనీరింగ్ థర్డ్ ఇయర్ లో వున్నారు.  కంబైన్డ్ స్టడీలూ, కాలేజీ ఎగ్గొట్టడాలూ ముగ్గురూ కలిసే చేస్తారు.  అదే కాలేజీలో చదువుతున్న, వాళ్ళ పెద్దమ్మ కొడుకుతో కల్సి చిరంజీవి ఒక రూంలో ఉంటే, వెనక పోర్షన్లో వుండే ఇంకో రూంలో రెడ్డి , మూర్తి వుంటారు.  పొద్దున్న  బాగా వొళ్ళు నెప్పులని  చెప్పి,   కాలేజీ కి  రాలేదు  మూర్తి . సాయంత్రం వచ్చేటప్పటికి  రూము తాళం వేసుంది.  ఇంటిగలాయనకి కీ ఇచ్చి వెళ్ళాడు, ఊరెళ్తున్నా అని చెప్పి.   రూమ్ లోకొచ్చి  మెళ్ళో వేసుకున్న ఐ డీ కార్డు టేబుల్ మీద పడేస్తూంటే, ఒక చిన్న  కాయితం ముక్క  పెట్టుంది . “నాన్న పోయారు. టెలిగ్రామ్ వొచ్చింది. బయల్దేరుతున్నా, ఉన్న డబ్బులు ఛార్జీలకు మాత్రం సరిపోతాయి.”మూర్తికి, రామిరెడ్డి చిరంజీవిలతో తప్ప  వేరే  ఎవరితో పెద్ద పరిచయాల్లేవు.  చదువు తప్ప ఏదీ పట్టదు అతనికి.  చిన్నప్పుడే వాళ్ళమ్మ పోయారు . ఇంట్లో డబ్బుల ఇబ్బంది ఉన్నట్టుంది. ఏ నెలా టైం కి అందవు, వచ్చే మనీఆర్డర్లు.  పర్సులో వున్న మూడు, వంద నోట్లు...